Laatst las ik een boek van Chérie Carter Scott Ph.D., ‘If life was a game, these were the rules’. Ik werd enorm getriggerd door de uitspraak
‘Should leads to decision, which leads to sacrifice.
Want leads to choice, which leads to commitment.’
Hij bleef hangen en ik ging me afvragen “is dat zo?” Ik besloot eens wat van mijn eigen beslissingen en keuzes uit het verleden onder de loep te gaan nemen.
Moeten, besluiten, opoffering
Nooit heb ik problemen gehad met mijn gewicht, maar met het bereiken van de leeftijd van 50 jaar, zie ik er gestaag wat kilo’s bijkomen. Het was óf mijn complete garderobe vervangen, of afvallen. Gezien het feit dat vervangen wel leuk is, maar erg duur, besloot ik dat ik toch echt MOEST afvallen. Nou, het klopt wel dat het voelt als een opoffering. Allemaal lekkere dingen laten staan, proberen om minder koolhydraten te eten (ik ben als Hollander een echte boterham fan en aardappeleter!) en dat soort dingen, deed ik niet voor mijn lol. Ik hield het iedere keer dan ook niet langer vol dan een paar dagen. En dan was ik weer terug bij af. “Ik doe het wel na de meivakantie”, of nee, “ik begin na het Hemelvaartweekend.” Herken je dat? Is het niet met afvallen, dan heb je het misschien met roken, nagels bijten, je aan de snelheidsregels houden in het verkeer (na je laatste bon, vind je dat dit toch écht moet stoppen want het wordt een dure hobby), eigenlijk moeten studeren, of dat wijntje door de weeks laten staan.
In het weekend MOET ik eerder opstaan, dan heb ik meer aan mijn dag. Maar oh, wat is dat moeilijk! Het lukt me dus niet. Dus eigenlijk zou ik eerder naar bed MOETEN gaan, maar ja ik ben een avondmens. Kansloos! Mmmmm, tot zover lijkt de uitspraak aardig op mij van toepassing te zijn. Wat zijn jouw voorbeelden van beslissingen die je hebt genomen? Voorbeelden van ‘jouw moeten’ en ‘opofferingen’?
Willen, kiezen, commitment
Nu de andere kant. De kant van het willen, kiezen en commitment:
Ik heb altijd een hekel aan hardlopen gehad. Ik kon het ook niet. Nee echt, ik kwam de straat nog niet uit. Nu moet ik, zoals gezegd, wat afvallen, maar ik vind het moeilijk om iets lekkers te laten staan. Maar ik WIL wel fit en strak blijven. Daar wilde ik wat aan gaan doen. Dus ineens besloot ik dat hardlopen wel goed zou zijn. En erg makkelijk te organiseren ook. Kinderen de deur uit naar school, rondje hardlopen, douchen et voilà om 9 uur ben ik klaar voor mijn 1e gesprek. Erg praktisch èn prettig, want je voelt je fris, fit en een geweldige atleet.
Nu WILDE ik wèl hardlopen. Inmiddels loop ik al anderhalf jaar zo’n 3 keer per week een half uur. Ja ja, een half uur. Ik WIL ook niet meer, want ik heb geen aspiraties om wedstrijden van 10 kilometer te gaan lopen of zo, ik WIL per slot van rekening alleen maar slank en fit blijven.
Ik realiseer me dat de theorie best goed is: Gezond en strak blijven, WILLEN, keuze voor hardlopen, half uur, praktisch, het lukt. 10 Kilometer, wedstrijden, meer moeten trainen, langer bezig zijn en meer tijd kwijt, geen zin in, MOETEN, het gebeurt dus niet.
Laatst vertelde een klant dat ze bij me kwam, omdat haar omgeving zich zorgen maakte. Ze werkte te veel en maakte te lange dagen. Ze had de opdracht van haar leidinggevende gekregen daar iets mee te gaan doen. Ze zei: “Ik MOET iets met time management gaan doen.” In de gesprekken hadden we het over dingen als ‘niet voor de 200% gaan, maar voor de 100%’, maar we kwamen er steeds weer op uit dat ze dat niet wilde, want dan zou de kwaliteit minder worden en dat wilde ze niet! (Dat voelde dus als een opoffering.) Op een gegeven moment kwamen we er op dat het thuisfront klaagde. Haar man en kinderen vonden het jammer dat ze haar weinig zagen en dat àls ze er was, ze er niet helemaal bij was, want ze moest eigenlijk nog wat doen.
WIL je dat, vroeg ik? Nee, dat wilde ze niet. Haar man en kinderen waren het allerbelangrijkste voor haar. En toen kwam de klik naar andere keuzes maken. Naar minder ’s avonds werken en meer tijd en ruimte voor haar gezin. Nu gingen het over WILLEN, maakte ze een keuze en was er de commitment die nodig is om het echt te doen en vol te houden.
Wat wil jij?
Hoe zit dat bij jou? Heb jij dingen die je moet en dingen die je wilt?
Moeten en besluiten gaan over ratio, komen vaak van buitenaf, er is druk / angst om een fout te maken, meningen van anderen zijn belangrijk en je hebt vaak redenen nodig om je beslissing te rechtvaardigen. Terwijl willen en kiezen gaan over gevoel, een eigen wens voor verandering, het komt van binnenuit, het gaat over opties waarbij je de meest gunstige kiest en er is commitment aan de keuze.
Om tot een goede keuze te komen is het dus belangrijk om naar je gevoel te luisteren. Wat wil jij? Wat wil je ècht?
Groet, Nicole
PS: Wil je vaker tips, informatie, acties, filmpjes of wetenswaardigheden van mij ontvangen? Meld je dan aan voor de maandelijkse inspiratiemail.