Al 2 jaar hikte ik ertegen aan; was ik me ervan bewust dat mijn website verouderd was. Al 2 jaar nam ik me met enige regelmaat voor om eraan te gaan beginnen. En 2 jaar lang gebeurde het niet; vond ik steeds andere dingen die ‘belangrijker’ waren. Tot het moment dat mijn verouderde website niet meer werkte en hij er gewoon uit lag. Toen moest ik er wel wat aan doen.
Ik besloot om gewoon te beginnen. Zonder te stoppen. Zonder kritiek op mijn eigen schrijven te hebben. Ik begon te schrijven en ik zou me later zorgen maken om wat er stond. Gek genoeg ging het als een speer. In een paar dagen (een paar uur per dag) was de tekst ‘klaar’, dat wil zeggen, in zijn eerste ruwe vorm.
- De tekst gaat over mijzelf en dat vind ik moeilijk.
- Ik had mijn website al 2x geschreven; wat moest ik een 3e keer schrijven? Hoe kon ik mezelf vernieuwen?
- Mijn inner-criticus vindt nooit iets goed genoeg.
Toen ik dit wist, kon ik me erin verdiepen en er wat mee doen:
- Oké, het gaat over mezelf, maar hé, ik loop al 20 jaar mee, ik heb met veel mooie mensen mogen werken. Misschien kon ik een paar ex-coachees om input vragen. Check. Ik kreeg hele leuke reacties terug die me inspiratie gaven om te starten.
- Ik had al twee keer mijn eigen website geschreven. Patricia, de persoon die mijn (social) media verzorgt, gaf aan: “Nicole, als het goed is, is het goed hè? Dan hoef je het niet nog een keer uit te vinden.” Mmmm, dat is natuurlijk ook waar. Niet alles hoeft anders. Dat hielp.
Ook kwam ik erachter dat ik, doordat ik er in mijn hoofd veel mee bezig ben geweest, verder was dan ik dacht. - Vaak kom ik niet verder omdat mijn inner-criticus een idee of een zin al heeft verworpen voordat hij goed en wel op papier staat. Herkenbaar? Door gewoon te gaan schrijven en de inner-criticus even op een zijspoor te zetten, kon ik vrij aan het werk. Heerlijk. Dan schrijf je gewoon op wat je vindt, wat je van klanten gehoord hebt en waar je voor staat.
- Tot slot heb ik mijn eerste versie door een communicatie vriendin laten lezen. En wat bleek? Ze lachte me niet uit. Ik hoefde me niet te schamen. Je denkt misschien wat een rare zin, maar heb je dat niet af en toe? Dat je denkt: Wat zullen anderen ervan vinden? Nou, anderen vinden gewoon helemaal niks gek en vinden het leuk om je te helpen en in dit geval feedback te geven. Te helpen om het van goed, nòg beter te maken. Dat vind ik zelf ook leuk. Om anderen te helpen verder te komen. Kortom, vraag eens advies en zie in hoeverre je inner-criticus een punt heeft. Of niet.
Bovenstaande punten kan en ga ik vaker toepassen. Het zal me een heerlijk vrij gevoel geven.
Mocht je geïnteresseerd zijn geraakt en het eindresultaat, mijn nieuwe website, willen zien; kijk gerust rond. Mocht je tips of feedback hebben? Schrijf dan naar info@kootching.nl en laat het me weten.